Sytuacja na rynku pracy jest trudna. Najwięcej bezrobotnych jest wśród osób młodych, do 30 roku życia. Nie posiadają one wystarczającego doświadczenia, aby być atrakcyjnymi dla potencjalnych pracodawców. Każda nowa fala młodzieży kończącej studia zasila grono bezrobotnych. Okazuje się, że papierek ukończenia uniwersytetu nie daje gwarancji nie tylko znalezienia dobrze płatnej pracy, lecz nawet jakiejkolwiek pracy w ogóle.

Kto ponosi za to winę? W głównej mierze system edukacji. Od najmłodszych lat mówi się nam, abyśmy pilnie się uczyli, bo inaczej nie dostaniemy dobrej pracy. Po latach okazuje się, że magistrzy nie mogą sobie poradzić w życiu, zaś bardzo dobrze zarabiają absolwenci szkół zawodowych.

System edukacji nie jest przemyślany. Jest on niezmienny od wielu lat, uczy rzeczy nie przydatnych w pracy, nie nakierowuje młodych ludzi na to, aby potrafiły sobie radzić w pracy zawodowej. Uczy suchych informacji, nie zaś umiejętności. Niestety świadomość społeczna tego fenomenu jest nadal mała. Rodzice zachęcają swoje dzieci do ciężkiej nauki, która w efekcie nie przyniesie im wielkiego pożytku.

Nie chodzi oczywiście o to, aby bojkotować szkołę czy studia. Są to instytucje przydatne i niezbędne. Jednak system wartości na rynku pracy jest inny niż ten, jaki wyznaje się w placówkach edukacyjnych. Co może robić absolwent polonistyki, jeśli nie będzie pracować w szkole? Nie znajdzie innej pracy w swoim zawodzie, w grę wchodzi co najwyżej pisanie prac magisterskich na zamówienie. A nie jest to praca, która jest w pełni etyczna.

Dla wielu z nas jest już za późno. Nie popełniajmy jednak błędów naszych rodziców i swoim dzieciom nie wmawiajmy, że szkolna edukacja jest najważniejsza. Liczą się pozostałe umiejętności, zdolność do zastosowania wiedzy w działaniu, praktyka pozaszkolna, udział w ciekawych projektach etc.